In een week als deze kan een column maar over één persoon gaan: Niki Lauda. Het was dinsdag, ik lag nog in bed toen ik het hoorde: Niki Lauda is overleden. Ik pakte m’n telefoon en het stond er echt: Niki Lauda is overleden. Het enige wat ik dacht was: nee hè. Niet nóg een. In onze korte geschiedenis als F1-podcast is dit al de tweede prominente persoon binnen de Formule 1 die overleden is. Ik heb oprecht, ik lieg niet, al nagedacht over hoe wij in het vervolg als podcast hier mee om moeten gaan. Een bizar idee.

Ken je dat gevoel? Naarmate je wat ouder wordt (Ondanks dat wij 3 nog best wel jong zijn, laat dat duidelijk zijn) valt steeds vaker iemand om je heen weg. Ook mensen die bijvoorbeeld op familiefeestjes echt de smaakmakers zijn. Nou precies dat gevoel kreeg ik hierbij ook. En dan rest je eigenlijk niets anders dan zo iemand herdenken.

En dat hebben ze bij de Formule 1 gelukkig begrepen. De achtervleugel van Haas, de stickers op de Ferrari, de helmen van o.a. Hamilton en Vettel, de rode halo van Mercedes en het permanente rode sterretje achterop de motorkap van Mercedes. Stuk voor stuk prachtige gebaren. Maar ook de emotionele reacties van Lewis en de toespraak voor de media van Toto Wolff. Ik had, oprecht, kippenvel over m’n hele rug. Prachtig.

Niki Lauda is verantwoordelijk voor een van de mooiste sportsprookjes binnen de Formule 1. Na zijn verschrikkelijke ongeluk, waarbij hij minuten lang levend verbrand leek te worden, mistte hij het wereldkampioenschap op één punt en hij werd daarna met zowel McLaren als met Ferrari, waar hij toen al reed, nog wereldkampioen. Tussendoor richtte hij ook even zijn eigen luchtvaartmaatschappij waar hij het voor elkaar kreeg dat Boeing aansprakelijkheid nam bij een crash van Lauda Air. Later was hij één van de adviseurs van Mercedes, hengelde daar Hamilton binnen en bouwde mee aan één van de sterkste teams ooit binnen de Formule 1.

De laatste jaren was hij naast adviseur van Mercedes een van de meest uitgesproken personen in de paddock. Hij heeft Max wel eens veel te wild genoemd om hem een race later weer de hemel in te prijzen. Maar toch was hij onderdeel van het selecte groepje mensen waar je geen hekel aan kon hebben.

Met de gezondheid van Niki ging het al een tijdje niet goed. Hij had vaker nierproblemen en ook had hij last van ademhalingsproblemen. En zo heeft hij afgelopen maandag zijn laatste finish gehaald. Als jij je binnen een sport zo belangrijk kan maken, drie keer wereldkampioen wordt en mede verantwoordelijk bent voor het sterkste team ooit, kan ik namens ons alle 3 tegen de ‘invicible’ maar één ding zeggen: Niki Lauda, petje af.