Normaal houd ik het in deze rubriek bij de Formule 1 maar in een tijd als deze is alles anders dus vandaag deze ook een beetje. De wereld is in de ban van twee grote items. Aan de ene kant heb je de coronacrisis. Maar nu dat begint te wennen kwam daar een paar weken terug de Black Lives Matter beweging nog harder op. De dood van George Floyd was de spreekwoordelijke druppel die de emmer deed overlopen. En nu zijn wij hier niet om het racisme probleem op te lossen. Dan kunnen we nog wel 3 podcastafleveringen vullen. Zonder zekerheid van succes. Maar toch.
Lewis Hamilton
Lewis kiest de laatste jaren steeds vaker de activistische kant. Wat af en toe nog wel eens wil schuren. Bijvoorbeeld over klimaatverandering. En nu ben ik niet van die groep die graag roept: jij rijdt in de vervuilende Formule 1 dus jij hebt geen recht van spreken. Maar ik zie er wel de humor van in dat Lewis tot 2 jaar terug de enige hippie op de wereld was met een privévliegtuig.
Op zijn instagrampagina en dan vooral in zijn story’s spreekt Lewis vaak zijn support uit voor de Black Lives Matter beweging. Nu moet ik wel eerlijk zeggen dat de filmpjes en statements die hij deelt af en toe wel een hele grote “Heb ik of feesboek gezien”-gehalte hebben. Maar hij strijdt daar voor de goede zaak. Nu zijn er een hoop mensen die heel fanatiek vinden dat Lewis maar zijn mond moet houden. Want: maar coureur. Nu heb ik het gevoel dat dat vooral gezegd wordt als mensen niet voor jouw kerk spreken. O en kom niet aan met Lewis zijn jeugdzonde, iedereen groeit op, maakt fouten en het geeft eigenlijk aan dat je de discussie al redelijk aan het verliezen bent.
Carolina Trujillo
Ik vind het op zich geen probleem, misschien zelfs heel goed, als sporters zich uitspreken in een maatschappelijk debat. Dat laat toch zien dat ze wat meer mens zijn, ook buiten de baan. Maar columniste Carolina Trujillo sloeg vorige week in de NRC wel heel erg om naar de andere kant. Het feit dat je niet openlijk je steun uitspreekt voor een beweging wil niet zeggen dat je er tegen bent. Max Verstappen zou zijn sociale kanalen vooral voor zelfpromotie gebruiken. Vervolgens gebruikt ze een columnisten trucje: ze wil de tegenstelling in haar column nog erger vergroten door te stellen dat Max niet getalenteerd zou zijn.
Ik citeer: “Max was zes jaar toen hij zijn eerste eigen kart kreeg. In zijn vader had hij een fulltime privétrainer. Beweren dat Max een getalenteerd coureur is, is als beweren dat Willem-Alexander een begenadigd zakenman is. Ja, ze houden allebei hun winkel overeind, maar met alles wat hen op dienbladen werd aangereikt, hadden ze comateus moeten zijn geweest om dat niet voor elkaar te krijgen.”
Kijk. Hier klopt natuurlijk niet heel veel van. Ik zou Carolina vooral adviseren vooral columns te blijven schrijven over iets waar je een beetje verstand van hebt. Ik ga hier in deze column ook niet vertellen dat Robin Haase een hele matige tennisser is. Aan de ene kant omdat ik geen verstand van Tennissen heb, aan de andere kant omdat de kan bijzonder groot is dat ik nog wel eens gelijk zou kunnen hebben.
Laten we dan in een tijd als deze vooral kijken naar wat ons verbindt. Op links en rechts wordt er al genoeg gepolariseerd. We gaan over twee weken weer racen. Dan gaan we, oranje, geel, wit, zwart weet ik veel, ons allemaal weer op kunnen winden van een spectakel wat de Red Bull Ring ons gaat brengen. Geniet, Drink met maten op anderhalve meter en tot dan.
