Rick Winkelman, het kostte hem maar 2 minuten om iets te doen wat Jack nog nooit gelukt was. Een fatsoenlijke vraag stellen. Rick Winkelman doet het namelijk niet om Rick Winkelman, maar om ons. De kijker. Als iemand tegen Rick Winkelman zegt: we hebben een item waarbij een BN’er in een simrace een kuttijd neerzet op het circuit van Zandvoort en we zoeken daar commentaar bij dan doet Rick Winkelman dat. Want Rick Winkelman is een liefhebber. Een race-gekkie. Net als wij.

Rick Winkelman heeft met de autosport wat Jan Boskamp met voetballen heeft. Alleen eet Rick Winkelman iets minder bamihapjes. Zet Rick Winkelman op een grasveld langs de A2, zeg dat het een marathon-race is, geef hem een microfoon en Rick Winkelman geeft er commentaar bij en geniet. Want zo is Rick Winkelman. En is Rick Winkelman dan perfect hoor ik jullie denken? Met pijn in mijn hart moet ik toch toegeven dat dat niet het geval is. Want Rick Winkelman vindt NASCAR leuk. Maarja, dat is dan ook weer typisch Rick Winkelman. Eigenlijk gebeurt er geen ene reet maar 4 uur lang mag Rick Winkelman z’n ding doen en geniet.

Is er dan iets wat Rick Winkelman niet doet? Ja! Popiejopie doen. Niet op TV. Niet op Twitter. Niet zakkenvullend in een theater. Ik moet er niet aan denken dat Rick Winkelman ontdekt wordt door het écht grote publiek. Want tot waar is de ster van Rick Winkelman reizende? Het televiziergala zal nooit meer hetzelfde zijn.

Alsjeblieft NENT, de nieuwe rechten houder, geef deze man een dinsdagavond programma. Lekker lullen over F1 met iemand die er verstand van heeft. Ik houd me aanbevolen. En ik weet ook al een passende titel. RICK WINKELMAN!

Olav Mol zegt ruim 20 jaar later dat hij eigenlijk verslag heeft gedaan van een dood. Een van de weinig die ooit live, op TV, voor zoveel mensen uitgezonden is. Schaamteloos vliegt de helikopter rondjes boven de plek. We krijgen elk detail mee. Van het openknippen van de overal tot de plas bloed die op het asfalt blijft liggen als Senna weggedragen wordt.

Niemand wil er op dat moment aan denken. Maar Senna gaat dit niet overleven. Of misschien heeft hij dat op dat moment al niet gedaan.

Elke dode is er natuurlijk te veel. En je kunt ook niet op elk circuit blijven herdenken. Maar wat was er gebeurd als Senna dit horrorweekend had overleefd? Was hij dan de man van 7 wereldkampioenschappen?

Ik vind de aandacht die de Formule 1 aan deze absolute legende besteed pijnlijk. Stuitend. En dat voor een sport met een organisatie die het alleen maar heeft over de legacy. Als je wil schermen met de geschiedenis, moet je ook de zwarte bladzijdes lezen. Overigens is dat een les voor meer mensen. Een simpel eerbetoon in de opwarmronde eventueel een zoom op de voorvleugel van de Williams doet al wonderen. Maar dat past niet in het feel good verhaal wat de F1 wil zijn.

En als de F1 het niet doet, dan doen wij het wel. Ayrton Senna is een legende. Geloofde in zijn eigen onsterfelijkheid en werd dat voor iedereen door in het harnas te sterven. Uit zijn schaduw kwam Schumacher. Die werd 7 keer wereldkampioen. Net als Hamilton. Maar geen van alle is zo groot, zo mythisch als Senna. En laten we dat nooit vergeten.

Om te beginnen, een heel groot compliment naar de productie. Inhoudelijk is er genoeg op aan te merken, dat zo, maar vergeet niet voor welke mega opdracht zij staan. Ze beginnen het seizoen zonder enig idee wat er gaat gebeuren en dan moeten tussen de laatste race, als alles is gezegd, geschreven en gefilmd, en het nieuwe seizoen 10 afleveringen van 40 minuten geproduceerd worden. Dit alles vergt een flexibiliteit, werklust, en creativiteit waar je U tegen zegt.

Terug naar het inhoudelijke dan. Allereerst zit er natuurlijk de gang der overdrijving in. Het hele Bot-tas in Rusland verhaal lijkt mij persoonlijk wat vergezocht en vooral heel interessant met kennis achteraf. En eigenlijk is er maar een iemand die slechter uit deze serie gekomen is dan uit eerdere seizoenen. Absolute cultheld Guenther Steiner veranderd in dit seizoen in loopjongen van een Russische oligarch. Het absolute dieptepunt is als Guenther in een meeting met een potentiële hoofdsponsor moet aanhoren dat het echt, maar echt heel erg belangrijk is dat er een Duitse coureur in die auto moet komen. Iedereen weet dat dit volslagen lulkoek is. Dit bedrijf heeft de naam van de vader van de pussygrabbende Mazepin all over it. Mazepin Junior moet en zal in deze auto komen. En Guenther zit instemmend te knikken. Maar hij zit voor lul en dat weet hij zelf ook wel. Maar ik neem het Steiner niet kwalijk. Want hij kan zo opstappen. Zijn schaapjes zijn wel op het droge. Alleen als hij dat doet, is er niemand die in het zinkende schip wil stappen. En dan hebben een paar honderd mensen geen baan meer. Hij moet nu zorgen dat het team verkocht wordt. En dat gaat dus waarschijnlijk zijn aan de familie Mazepin. En daarom kan ik Guenther dan wel weer waarderen. Snel de boel verkopen en dan weer lekker in de zon op z’n terras van z’n blokhut in de Alpen gaan Barbecueën. Ik zie de uitnodiging wel tegemoed.

Drive to Survive seizoen 3 is toch het seizoen van de gemiste verhalen. Google het maar en het zijn er legio. De familie Williams vertrekt, de GP van Turkije wordt alleen even genoemd door Stroll, de WK-strijd was zo saai dat die niet genoemd werd, Max Verstappen is bijna tot niet in beeld geweest, Russel die instapt bij de Mercedes en de dubbele remontada van Hulkenberg.

Maar het kijkt lekker weg. Meer mensen gaan F1 volgen. En dat is het belangrijkste! Want hoe meer zielen hoe meer vreugd. En luister dan natuurlijk het liefst allemaal DTNL. Want daar leer je het meest!

Ik weet niet of het de dominantie van het coronanieuws is, of mijn eigen oververwachting, maar de aandacht voor de launches van de verschillende teams is nog zo stil ontvangen in zo’n beetje alle media. Er is dan ook werkelijks niets opvallends gebeurd. Moreel dieptepunt is Red Bull, dat een launch merchandise online zette, wij allemaal verwachten dat we in ieder geval voor de vorm nog een testlivery te zien zouden krijgen, om vervolgens precies dezelfde livery het wereld weide web op te slingeren als de afgelopen jaren. Zaten we dan met onze voor te veel geld gekochte Red Bull test-launch merchandise. Onee, die stonden diezelfde dag pas online.

Het meeste heb ik mij nog vermaakt door een reactie van Pa Verstappen, die de in een column verwoorde teleurstelling over de wat botte Red Bull lancering openlijk bekritiseerde in een tweet: “Jazeker. Lekker negatief”. In de wereld van de Verstappens is het nog steeds: of je loopt mee in de kritiekloze polonaise mee, of je probeert diezelfde polonaise pootje te lichten. Een gebied daar tussen bestaat in de belevingswereld van de Verstappens nog steeds niet. 

Maar het team uit Milton Keys staat zeker niet alleen. Het is treurig om te zien dat er geen enkel team het voor elkaar heeft gekregen reuring te brengen. Let wel, het gaat hier stuk voor stuk om bedrijven waar minimaal 100 miljoen wordt omgezet. En de meerderheid loopt tegen minimaal het dubbele. 

Alhoewel, geen reuring, dat Haas ondanks een internationale schorsing voor elke Russische vlag vrolijk de kenmerkende driekleur op de motorkap zet is niet alleen maar een middelvinger naar de WADA, de anti doping autoriteit, maar ook naar de Amerikaanse eigenaar die de andere helft van het sponsor budget mag opbrengen. Of zou in Rusland de vraag naar CNC freesbanken van B-kwaliteit zijn toegenomen? De pussy grab’ende Mazepin zit er in ieder geval warmpjes bij.

We gaan er dit jaar wederom flink voor zitten. De kans is groot dat Hamilton nummer WK numero 8 op z’n erelijst gaat zetten. Maar misschien zit ik mis. De kans is groot dat we, net als in het leven, we het dit jaar van de kleine dingetjes moeten hebben. En dan maak ik nog een belofte. Mocht Jos hierop, of op een andere column reageren stop ik er mee. Want groter worden de kleine dingen in het leven echt niet.