Beste luisteraar,

Zoals ik een aantal weken terug al aangaf, zou ik graag nog een keer een column willen doen, met als thema mijn terugblik op 2 jaar DTNL. Laten we dan maar eens beginnen met waar dit avontuur ooit begon 2 jaar terug. Het is een hersenspinsel geweest van Lucas, die mij in de auto op de hoogte bracht van zijn idee. Een podcast leek hem wel wat, maar dan wel over de Formule 1, want daar wist hij wel wat over en ik vond het wel leuk. Met zen tweeën is zo’n podcast ook niet leuk, dus wij zochten nog een derde persoon. Nu wisten wij gelukkig wel een F1-orakel, namelijk Niels Maas. En zo geschiedde het. In januari van 2019 zag Drive-Through NL – F1 podcast het levenslicht, met op 15 februari de trailer.

Als de podcastamateurs die wij waren, begon het in de kantine van Molendijk te Kaatsheuvel. Ik denk dat ik voor ons allemaal spreek, als ik zeg dat ik nog steeds dankbaar ben voor het feit dat we van die kantine gebruik mochten maken. Het geluid was, als we er nu heel objectief naar terugkijken, gewoon ronduit kwalitatief uitermate teleurstellend. Voor de wat jonge luisteraar, je kan het allemaal terugluisteren, maar zeg niet dat ik je niet gewaarschuwd heb. Wij begonnen met een achtergrondmuziekje en met elke race een andere intro voor ons allemaal. Van Kookeiland tot professor Alain Prost, we hebben het 1 seizoen lang allemaal voorbij horen komen. Wel fijn dat we na 4 afleveringen er achter kwamen dat je beter van de zijkant, dan de bovenkant in een microfoon kan praten. Even voor de info van de luisteraar, voor zo’n recording wordt altijd het geluid getest. Ik wilde hier dan ook nu een fragment laten horen van 3 mannen die een imitatie doen van Don’t stop me now, maar gelukkig voor Niels ben ik het fragment kwijt. Wat veel mensen ook niet weten is dat ik tijdens zo’n aankondiging altijd ging staan, dat gaf mij meer energie. Jaja, het waren rare tijden in het DTNL-beginjaar.

We besloten al snel om visitekaartjes te laten drukken en dat hebben we geweten. Ik denk dat ik er nog 60 heb liggen met het oude logo en een weblink die nooit heeft gewerkt. Zelfs het achterlaten van de kaartjes bij Ziggo Sport mocht niet baten. Jaja, want daar zijn we ook nog geweest en we hadden geen slechtere race kunnen kiezen. Wij op een warme zondagmiddag helemaal naar Hilversum gereden, voor de opnames van de GP van Frankrijk. Ja, je hoort het goed. De GP van Frankrijk. Man man man, wat een opname. Die studio is overigens niet heel groot en dat brengt met zich mee dat het ego van Tom Coronel nog net binnen past. Er was ons trouwens hapjes beloofd en daar wacht ik nog steeds op. Wellicht dat we daarom altijd zo bitchy lopen te doen op Ziggo Sport.

Dan door naar de zomervakantie, want dat was even aanpoten geblazen. Zoiezo heeft Lucas eerst nog live verslag gedaan vanaf Silverstone, dat was toch wel een mooi deel van onze opname. In die zomervakantie zijn ook 2 afleveringen opgenomen die mij het meest bij zijn gebleven. Die van Duitsland en van Hongarije en laat ik met die eerste maar eens beginnen. Want ja, hoe ga je dat doen. Lucas zat in België in de Ardennen, Niels zat in Oostenrijk tussen de bergen en ik zat in Sprang in de regen.

Online opnemen kan wel, maar dat klinkt niet zo goed en daar kom ik zo op terug. Omdat er meer vrienden van mij in dat huisje in de Ardennen zaten, ben ik maar die kant op gegaan voor een weekend. Ging prima, ik was bij Lucas en dus hoefde enkel Niels in te bellen. Alles opgelost zou je denken. Nadat wij eerst die knotsgekke race gekeken hadden, was het dan toch tijd om op te nemen. Helaas bleek dat inbellen toch niet zo makkelijk, want het internet was in de Ardennen zo ruk dat online inbellen niet lukte. Dan maar fysiek inbellen en de telefoon onder de microfoon gepropt. Ik moet nog steeds gniffelen als ik aan die oplossing denk.

Dan nog even die GP van Hongarije. Toen zat echt iedereen overal verspreid. Lucas thuis, Niels nog in Oostenrijk en ik in Duitsland. Online opnemen was echt de enige oplossing dit keer. Dat hebben we geweten, want ik denk dat we dat allemaal de slechtste aflevering ooit vinden. Onze luisteraar dacht daar overigens anders over, want dat is onze op een na best beluisterde aflevering van dat seizoen.

Toen de herfst dat seizoen inzette, zijn we verhuisd van opnamelocatie naar de tuin bij Lucas. We hebben zelfs nog 2 afleveringen werk verschaft aan iemand van wie zijn bril nog net boven de tafel uit komt. Helaas bleek dat format niet zo’n top idee. Over dat format gesproken, ik denk dat wij nog vaker van format wisselen als dat Famke Louise over haar coronastandpunt wisselt. Maar goed, uiteindelijk breekt dan de winter aan en is zo’n achtertuin toch best wel koud. Gelukkig konden wij bij de tante van Lucas opnemen, dat scheelde toch weer wat blauwe tenen. De seizoensafsluiter van een jaar terug mochten we overigens opnemen bij de Proeverij. Prachtige locatie, waar ook prachtige foto’s zijn gemaakt. Daar kwam overigens naar buiten dat Hybrid Hidde, net als dit jaar, de Fantasy League won. Wil hij alleen nog wel even zijn blikjes Rich Energy komen ophalen? Anders bel ik Gene Haas om te kijken of die nog interesse heeft.

Dan door naar dit seizoen. Vanwege persoonlijke redenen besloot ik om tot juni niet aan te schuiven bij de podcast. Ik zou wel aanwezig zijn bij het geplande live-evenement voor de Dutch GP. We zouden daar geld ophalen voor het goede doel, maar helaas heeft corona ook dat feestje verpest. Het F1 seizoen begon uiteindelijk eind juni/begin juli. Dat jaar zijn we professioneler gaan werken, met een standaard draaiboek en vaste rubrieken. Eigenlijk is dat ook wel hoe dit seizoen is verlopen, volgens een vast programma. De vakantieperiode was zelfs goed gepland dit jaar, zodat we eigenlijk bijna niet online op hoefde te nemen. Ik zeg ook bijna niet, want dankzij corona moest ik zelf een weekend thuis zitten. Verder is er dit jaar weinig gebeurd.

Dat was hem dan, mijn kijk op 2 jaar DTNL. Volgend jaar gaan de mannen met zijn tweeën door en dat gaat vast goedkomen. Ze hoeven in ieder geval niet meer te luisteren naar mijn eeuwige papgrappen over Bottas. Volgend jaar zal ik wel weer meedoen aan de Fantasy League en hopelijk heb ik dan een beter resultaat. Voor nu was dit het dan wel en bedank ik iedereen die 2 jaar lang naar mij heeft willen luisteren. Ik wens iedereen het beste voor 2021 en met een welgemeend adieu gaan we door naar Niels, want Niels weet waar wij zijn te vinden.

Afgelopen week dook er een flimpje op van de nieuwe Haas coureur Nikita Mazepin. En voordat ik echt aan mijn rant ga beginnen. Nee, coureurs hoeven van mij niet heiliger te zijn dat de paus. Ik vind het ook niet schokkend ofzo, als Kimi eens te diep in het glaasje heeft gekeken. De cancel-culture, zoals we in goed Nederlands ook wel zeggen, is allemaal al sterk genoeg.

Maar laten we wel wezen, Nikita Mazepin gaat gewoon een grens over. In een Porsche met een paar vrienden een of andere chick naar de borsten grijpen. Dat is ook niet iets wat de gewone man zomaar overkomt ofzo. Ik bijvoorbeeld, heb helemaal geen Porsche. Ik vind dit ook tè voor een jeugdzonde. Maar het is meer dan dat. Het feit dat je zoiets doet is al vrij beschamend en zeker niet goed te praten. Maar dat je het nog nodig vind dat met de wereld te delen is pas echt “zum kotsen”. En daar gaat iedereen aan voorbij.

Maar goed. Wanneer zo’n filmpje uitlekt, hij had het zelf al heel snel uit z’n eigen Insta story verwijderd, is het wachten op een reactie van het team. En niets zeggender dat dit kon gewoon niet. “Dit gedrag is weerzinwekkend en wij gaan dit binnen het team oplossen, we doen er verder geen uitspraak meer over.” Gelukkig deed Steiner voor de pers nog wel een rondje om aan te geven dat het echt serieus werd genomen. Hoe en wat? Dat kon hij niet vertellen.

Het is dat soort hypocrisie van de hoogste plank. Nikita heeft een rijke papa die voor hem zelfs een stoeltje koopt en hij denkt onfeilbaar te zijn. Het gedrag van een 21 jarige laat volledig volwassen mensen zich in alle bochten wringen voor wat centjes. Het is de sneuheid ten top. Maar we zijn er nog niet. Want de FIA en de FOM deden nog een extra schepje boter op het hoofd van alles wat beleidsmaker voor deze organisaties is. In een verklaring gaven ze aan dat het wel ongepast is, maar het feit dat hij zich openlijk had verontschuldigd en het team dat intern oplost is voor nu wel genoeg.

Dit, in combinatie met vrolijk Saoedi-Arabië aan de kalender toevoegen, is het failliet van de campagne “We Race as One” die de F1 meer inclusief moet maken. In ieder geval moet laten lijken. Stop er maar mee. Ga wat anders doen. Leg anders nog eens uit hoe je de hele handel lekker groen gaat maken.

Als je deze kleine puisten al niet fatsoenlijk uit weet te knijpen. Dan is het einde vrees ik meer dan zoek. Want wat als een grotere rijder als Max of Leclerc dit zou flikken. Waar de belangen voor de sport nog groter zijn. Zijn die dan vogelvrij?

Maar gelukkig was er een verklaring van de dame waar het hele verhaal mee is begonnen. Ze zou een goede vriend zijn. Ja sure, en er is zeker niet met Russische dollars geschoven. Dat is in de #MeToo-geschiedenis nog nooit voorgekomen.

De vaste luisteraar moet nu denken, dit is toch echt niet Lucas en dat klopt. Ik, Jelle doe voor één keer de column. Buiten het feit dat het raar is voor onze luisteraars, kan ik nu ook de spanning van de gezichten van Lucas en Niels aflezen. Zij weten namelijk nog niet wat ik jullie allemaal ga vertellen en hebben deze column nog niet kunnen lezen. Deze column heeft als titel ‘Het begin van het eind’ en wellicht begint bij mijn co-presentatoren het kwartje al te vallen. Het huidige seizoen is op zijn einde aan het raken en met nog 3 races te gaan, is het zeker het begin van het eind.

Toch is het niet alleen voor het Formule 1 seizoen van 2020 bijna einde oefening. Ik heb namelijk besloten om met ingang van volgend seizoen mijn microfoon aan de spreekwoordelijke wilgen te hangen. Ik stop dus met DTNL. Waarom ik stop, daar kom ik zo op terug. Maar laat ik het nu eerst even hebben over de kalender van volgend seizoen, want ook die heeft aan mijn beslissing bijgedragen.

Want beste luisteraars, wat een kalender. Maar liefst 23 races telt de nieuwe kalender van 2021 en daar staan gelukkig een paar oude bekende op. Want Lucas had het 2 afleveringen terug namelijk over Interlagos. Dat circuit was nog op geen enkele uitgelekte-concept-vroegtijdige-klad-hoe je het ook wil noemen-kalender te vinden. Hij had het toen al over de rete rijke historie van de races op dat circuit en gelukkig staat hij op de kalender van volgend seizoen. Verder hebben we ook nog een nieuweling op de kalender, namelijk die van Saoedi-Arabië. Een tweede volledige nachtrace op de kalender. Tevens weer een in een allerjezus rijke oliestaat met een merkwaardige mensenrechten reputatie. Daarmee heb ik denk ik wel genoeg gezegd. Op die kalender vallen mij overigens nog 2 dingen op, want Vietnam is er af en dat gat is nog niet opgevuld. Ik ben benieuwd wat er op die plaats komt en het lijkt mij dat de FOM nog genoeg circuits kan kiezen vanuit dit seizoen. Dat laatste wat opviel is dat onze eigen thuis-GP is verplaatst naar september en dus niet meer plaatsvindt in mei. Nu is het Nederlandse weer verraderlijk, maar gemiddeld valt er, zeker in het begin van September, veel regen. Dat lijkt mij wel wat, een kletsnatte regenrace waar de auto’s en coureurs nog net niet gezandstraald worden. Ik hoor Lewis nu al klagen over de zandstorm die zijn banden aantast.

Maar dan terug naar mijn einde binnen de Formule 1, want net als Grosjean en Magnussen keer ik volgend jaar niet terug. Kort samengevat is die beslissing een samenkomst van tijd en plezier. Laat ik eens met tijd beginnen, want daar zit die bomvolle kalender ook bij. Het zijn maar liefst 23 races in een jaar van 52 weken. Dat wil dus zeggen dat je bijna de helft van het jaar op zondag zoet bent met kijken, opnemen, knippen en uploaden. We willen het goed doen en dus kost dat tijd en dat snap ik van harten. Want beste luisteraar, ik neem jullie graag mee in een gemiddelde racedag. Laten we de GP van de Eifel als voorbeeld pakken. De race begint om 14:10 en duurt gemiddeld zo’n 2 uur, dus eer dat we aan het opbouwen en opnemen toekomen is het 4 uur geweest. Het opnemen duurt ongeveer een 1 a 1,5 uur en dus is het 6 uur als we klaar zijn. Dan snel naar huis, even eten en aan het knippen en de website beginnen. Vaak is het dan tegen 8 uur dat ik klaar ben met alles. Kortom, het kost je een hele dag. Daarom kijk ik ook naar volgend seizoen en mijn eigen agenda. Komend jaar ga ik afstuderen en begin ik aan een studie op de universiteit en doordeweeks ga ik dus weinig tijd overhouden. Op zaterdag moet er ook gewerkt worden, want anders vind mijn portemonnee het aan het eind van de maand wat minder. Reken daar de podcast-zondag bij op en daar ging mijn week. Erg veel tijd voor vrienden en familie heb ik dan niet meer. Daar komt ook nog bij dat ik van de 23 races al bij 10 een vraagteken kan zetten, door uitgestelde feestjes en evenementen dankzij corona.

Dan dat plezier, want om het lullig te zeggen. De lol is er voor mij wel een beetje vanaf beste luisteraar en daar heeft dit gekke seizoen wel aan bijgedragen. Ik had nog goede moed, want nieuwe circuits en de eerste race waar Mercedes niet zo lekker liep. Toch merk ik nu dat we al een aantal afleveringen hetzelfde vertellen. Hamilton gewonnen, Mercedes ging goed, Albon juist weer niet en Gasly doet het toch wel aardig. Ik merk dat ik in herhaling val en dat zelfs met een seizoen van maar 17 races. Dat worden er volgend seizoen dus 23 en gezien er weinig zal veranderen aan de auto’s, zakt de moed mij in de schoenen. De spanning is er voor mij wel af en zelfs het kijken gaat soms met enige moeite. Als laatste komen jullie daar ook voorbij beste luisteraars, want jullie zijn met ongeveer 150. Ik vind dat net als in het begin nog steeds heel wat. Dat meer dan 100 man naar jouw geneuzel willen luisteren. Maar dat getal stagneert nu al een aantal afleveringen en dus krijg ik ook niet meer het lekkere gevoel van een stijgende lijn in luisteraarscijfers. Mijn plezier en mijn drive om meer te investeren in DTNL zijn weg en dus stop ik.

Het einde komt dus in zicht, maar we zijn er nog niet. Ik ga nog 3 races de andere twee in toom proberen te houden en wellicht komt er nog wel een afsluitende episode. Ik zou dan graag nog eens een column schrijven over mijn 2 jaar DTNL. Voor nu een welgemeend adieu en door naar Niels, want die weet zoals altijd waar wij te vinden zijn.

Vorige week hebben wij het volgende, al dan niet bewust, niet besproken in de podcast. Maar nu er zelf internationale druk wordt uitgeoefend komen ook wij er niet onderuit. Max Verstappen botste in de vrije training met Lance Stroll en stak daarna een rant af waar je U tegen zegt. Het lastige is alleen dat er zo veel kanten aan zitten dat als je er nou echt iets zinnigs over wil zeggen je ze wel allemaal even door moet nemen.

Één. Coureurs vliegen met 300 km/h op zo’n bocht af, ondervinden gigantische hoeveelheden G-krachten op dat hele lichaam. Zo’n lichaam reageert door gigantische hoeveelheden adrenaline aan te maken. Als er dan iets gebeurt reageer je altijd iets emotioneler dan je zelf zou willen. Nu roept verkeer dat sowieso af want er zijn meer mensen die achter het stuur ineens compleet andere mensen zijn dan daar buiten. Echter is het wel zo dat je nog altijd kan kiezen op welke manier je jezelf dan uit. Nu hoeft Max niet heel boos namaste over de boordradio te schreeuwen, dat is het andere uiterste. Maar persoonlijk vind ik het niet heel taktsiche woorden.

Twee. Op het moment dat de emotie het overneemt wil je nog wel eens terugvallen op je moedertaal. Toen 10 jaar geleden New Kids de bioscopen veroverde met Verrekte Mongol is dat nog meer ingebakken in ons vocabulaire. Dat Verstappen in de emotie toch wat sneller terugpakt op zo’n woord wat in Nederland wat dichter op het puntje van je tong ligt is ergens ook nog wel begrijpelijk.

Drie. Wie is hier nou precies de schuldige? Max roept dat wel is waar in een omgeving waar hij niet altijd door heeft dat er meer mensen meeluisteren. Het is vervolgens de keuze van FOM om precies dit stukje uit te zenden zonder het woord weg te bliepen. Echter is het wel weer zo dat als je als FOM je coureurs zo uit de wind houdt je je ook af kan vragen waarom je die boordradio’s nog uitzend. Ben je dan nog een knip voor de neus waard?

Vier. En dat is de aller belangrijkste: wat zijn we met z’n allen toch een potje gevoelig allemaal zeg. Allereerst de VN-ambassadeur van Mongolië die in eigen land een hoop support zal oogsten door de opmerkingen over het feit dat de FIA Verstappen we een straf zou geven voor deze racistische uitingen! Aan de andere kant ook weer de Verstappen Fanatici die minstens net zo verbolgen reageren en zich op laten naaien door een VN-ambassadeur. Uiteindelijk doen ook zij precies hetzelfde.

Ik zeg het niet graag. Zelfs met hele frisse tegenzin. Maar ik denk dat Horner het goed heeft aangepakt. Houd zoiets intern. Bescherm je coureur en zeg dat hij in het vervolg zijn best doet om het beter te doen. En anders is Max zelf een mongool.

Over een paar weekjes is het al weer een jaar geleden dat die legendarische race op Interlagos plaats vond. Op een volgepakt circuit ten zuiden van Sao Paolo won Max Verstappen na een krankzinnige race. Twee maal Hamilton inhalen, rondvliegende Ferrari’s, Hamilton die eerst een strategiefout maakt en dat vervolgens probeert te herstellen en daarbij Albon van de baan knikkert. Gasly die 2e wordt. McLaren dat voor het eerst in 100 jaar weer een podium pakt. Het was een te gekke race waar zo veel gebeurde dat het niet in een of misschien wel twee columns.

En ook de geschiedenis is rijk. Heel rijk. Is het niet de legendarisch lay-out die het vroeger in de jaren 70 en 80 dan wel het feit dat het na de eeuwwisseling heel vaak als seizoensafsluiter gold. De woorden “Is it glock?” in combinatie met Interlagos zullen voor altijd verbonden blijven aan de geschiedenis van de Formule 1. Maar ook “by my calculation you are champion by one point Kimi”. De bizarre race in 2012 waar Vettel na een firstlap incedent zich helemaal naar voren moet knokken om het WK nog te winnen.

De laatste 5 jaar is het geen enkele keer de laatste geweest en kenmerkt het zich vooral door de bizarre races die het oplevert. Door de hoogte en de lagere luchtdichtheid die daarbij hoort hebben de Mercedes motoren meer moeite hun dominantie te continueren wat nogal eens tot rare wedstrijden kan lijden. Want naast vorig jaar was 2016 natuurlijk magisch hoe Verstappen in 15 ronden zo’n beetje het hele veld voor lul zet. 2018 was hij tientallen seconde weg tot Ocon dacht zichzelf even te kunnen unlappen.

En nu gaat het ingeruild worden voor een gloed nieuw circuit in Rio de Janeiro. Zo is de planning. Op de voorlopige kalender van 2021 staat nog geen enkele Braziliaanse grand prix. Het circuit is en blijft legendarisch. Want je kunt ala Abu Dhabi wel heel veel geld betalen om de laatste te zijn. In de hoop zo’n legendarische status te verdienen maar dat kun je niet kopen. Daar komt zo veel meer bij kijken. Gelukkig maar.

Vorige week vrijdag sloeg het nieuws over Honda in als een bom. Ja het was raar dat ze bij de laatste contractverlenging maar een jaartje had gepakt maar met het oog op de reglementen voor de komende jaren is het oprecht bijzonder dat ze op dit moment uit de Formule 1 vluchten. Maar goed. Genoeg over Honda. Daar hebben we het genoeg over gehad. Ik deel deze sneer gewoon graag nog een keer uit.

Voor de seizoenen 2022, 2023, 2024 en 2025 heb je maar 3 echte motorleveranciers. Het hangt nog even af wat er met alle kennis gaat gebeuren die Honda de afgelopen jaar heeft opgedaan. Maar de kans dat daar een andere autobouwer zin in heeft lijkt mij heel klein. Het aantal motorleveranciers is gewoon een heel zorgelijke ontwikkeling. Wat als Renault het tij niet had kunnen keren. Hadden we dan Indycar-like naar twee motorbouwers gegaan?

En de sleutel naar de toekomst ligt bij de motor-reglementen van 2026 en daarna. Laten we wel wezen, vooruit kijken is en blijft moeilijk. Maar als ik op de TU Eindhoven een beetje om mij heen kijk waar de ontwikkelingen heen gaan is het onmogelijk om de elektrificering van de automobielindustrie te ontkennen. Daarom staat de Formule 1 wat mij betreft op een tweesprong. Of je gaat de verbrandingsmotor definitief vaarwel zeggen. Of je doet een flinke stap terug in de tijd.

In dat laatste geval zou je voor bijvoorbeeld V8 motoren kunnen kiezen met een geavanceerd KERS systeem. Net als Indycar. De grote vraag is alleen: Wie wil die dingen leveren? Waar de hele wereld straks kijkt wie de slag om de elektrische auto gaat winnen is het technische walhalla van de autosport met een verouderde filosofie zichzelf van A naar B aan het verplaatsen. Op korte termijn zou het nog kunnen werken. Het geluid keert mede terug. Maar de binding met de automobielindustrie zal steeds minder worden. En als je die binding verliest ben je aangewezen om nog meer op een SPEC-klasse te gaan lijken dan je met de nieuwe reglementen al gaat doen.

De andere optie is om toch volledig over te stappen op elektro motoren. Je ziet aan het enthousiasme van fabrikanten bij de formule E dat het ze wel degelijk interesseert. Alhoewel het lage budget t.o.v. de marketing daar ook wel meehelpt. De technische crux zullen niet zo snel bij de elektromotoren gaan liggen. Het opslaan van deze energie zal dan waarschijnlijk het strijd toneel worden wat de vooruitgang moet pushen.

Of je het nou wil of niet. Verbrandingsmotoren worden voor de fijnproevers. Het woon/werkverkeer, waar de grote jongens hun geld verdienen, zal meer en meer elektrisch worden. En daar zie ik marketingtechnisch een gigantische kans voor Volkswagen. Een merkt dat normaal niet zo staat te springen voor de Formule 1. Zij kunnen met de elektrische markt hetzelfde doen als Mercedes deed met de verbrandingsmotor. De gedoemde taxi-auto werd omgevormd tot een alom gerespecteerd merk door hun F1-succes slim te vermarkten met een flinke vernieuwing van hun wagenaanbod.

Volkwagen kan hiermee hetzelfde doen alleen dan met de elektrische auto. De autobouwer uit Wolfsburg komt er aan maar heeft qua marketing een hoop in te halen t.o.v. Tesla die nu superieur zijn op de markt. Misschien zet de Volkswagen Group wel Audi of Prosche in met hetzelfde idee. Met oud Porsche Le Mans teamleider Seidl van McLaren en de oud-VW topman Stefano Domenicali als nieuwe CEO zou het eeuwige geflirt nou eindelijk eens in daden omgezet kunnen worden. Als Mercedes ze niet te snel af is.

Eind conclusie blijft dat er met de elektrische slag een heel nieuw speelveld komt te liggen. En dan kan de sleutel naar een mooie F1-toekomst zomaar eens bij Volkswagen liggen. Of Mercedes. Of misschien wel BMW? Of misschien wel bij de knappe koppen van Tesla?\