Beste luisteraar,

Zoals ik een aantal weken terug al aangaf, zou ik graag nog een keer een column willen doen, met als thema mijn terugblik op 2 jaar DTNL. Laten we dan maar eens beginnen met waar dit avontuur ooit begon 2 jaar terug. Het is een hersenspinsel geweest van Lucas, die mij in de auto op de hoogte bracht van zijn idee. Een podcast leek hem wel wat, maar dan wel over de Formule 1, want daar wist hij wel wat over en ik vond het wel leuk. Met zen tweeën is zo’n podcast ook niet leuk, dus wij zochten nog een derde persoon. Nu wisten wij gelukkig wel een F1-orakel, namelijk Niels Maas. En zo geschiedde het. In januari van 2019 zag Drive-Through NL – F1 podcast het levenslicht, met op 15 februari de trailer.

Als de podcastamateurs die wij waren, begon het in de kantine van Molendijk te Kaatsheuvel. Ik denk dat ik voor ons allemaal spreek, als ik zeg dat ik nog steeds dankbaar ben voor het feit dat we van die kantine gebruik mochten maken. Het geluid was, als we er nu heel objectief naar terugkijken, gewoon ronduit kwalitatief uitermate teleurstellend. Voor de wat jonge luisteraar, je kan het allemaal terugluisteren, maar zeg niet dat ik je niet gewaarschuwd heb. Wij begonnen met een achtergrondmuziekje en met elke race een andere intro voor ons allemaal. Van Kookeiland tot professor Alain Prost, we hebben het 1 seizoen lang allemaal voorbij horen komen. Wel fijn dat we na 4 afleveringen er achter kwamen dat je beter van de zijkant, dan de bovenkant in een microfoon kan praten. Even voor de info van de luisteraar, voor zo’n recording wordt altijd het geluid getest. Ik wilde hier dan ook nu een fragment laten horen van 3 mannen die een imitatie doen van Don’t stop me now, maar gelukkig voor Niels ben ik het fragment kwijt. Wat veel mensen ook niet weten is dat ik tijdens zo’n aankondiging altijd ging staan, dat gaf mij meer energie. Jaja, het waren rare tijden in het DTNL-beginjaar.

We besloten al snel om visitekaartjes te laten drukken en dat hebben we geweten. Ik denk dat ik er nog 60 heb liggen met het oude logo en een weblink die nooit heeft gewerkt. Zelfs het achterlaten van de kaartjes bij Ziggo Sport mocht niet baten. Jaja, want daar zijn we ook nog geweest en we hadden geen slechtere race kunnen kiezen. Wij op een warme zondagmiddag helemaal naar Hilversum gereden, voor de opnames van de GP van Frankrijk. Ja, je hoort het goed. De GP van Frankrijk. Man man man, wat een opname. Die studio is overigens niet heel groot en dat brengt met zich mee dat het ego van Tom Coronel nog net binnen past. Er was ons trouwens hapjes beloofd en daar wacht ik nog steeds op. Wellicht dat we daarom altijd zo bitchy lopen te doen op Ziggo Sport.

Dan door naar de zomervakantie, want dat was even aanpoten geblazen. Zoiezo heeft Lucas eerst nog live verslag gedaan vanaf Silverstone, dat was toch wel een mooi deel van onze opname. In die zomervakantie zijn ook 2 afleveringen opgenomen die mij het meest bij zijn gebleven. Die van Duitsland en van Hongarije en laat ik met die eerste maar eens beginnen. Want ja, hoe ga je dat doen. Lucas zat in België in de Ardennen, Niels zat in Oostenrijk tussen de bergen en ik zat in Sprang in de regen.

Online opnemen kan wel, maar dat klinkt niet zo goed en daar kom ik zo op terug. Omdat er meer vrienden van mij in dat huisje in de Ardennen zaten, ben ik maar die kant op gegaan voor een weekend. Ging prima, ik was bij Lucas en dus hoefde enkel Niels in te bellen. Alles opgelost zou je denken. Nadat wij eerst die knotsgekke race gekeken hadden, was het dan toch tijd om op te nemen. Helaas bleek dat inbellen toch niet zo makkelijk, want het internet was in de Ardennen zo ruk dat online inbellen niet lukte. Dan maar fysiek inbellen en de telefoon onder de microfoon gepropt. Ik moet nog steeds gniffelen als ik aan die oplossing denk.

Dan nog even die GP van Hongarije. Toen zat echt iedereen overal verspreid. Lucas thuis, Niels nog in Oostenrijk en ik in Duitsland. Online opnemen was echt de enige oplossing dit keer. Dat hebben we geweten, want ik denk dat we dat allemaal de slechtste aflevering ooit vinden. Onze luisteraar dacht daar overigens anders over, want dat is onze op een na best beluisterde aflevering van dat seizoen.

Toen de herfst dat seizoen inzette, zijn we verhuisd van opnamelocatie naar de tuin bij Lucas. We hebben zelfs nog 2 afleveringen werk verschaft aan iemand van wie zijn bril nog net boven de tafel uit komt. Helaas bleek dat format niet zo’n top idee. Over dat format gesproken, ik denk dat wij nog vaker van format wisselen als dat Famke Louise over haar coronastandpunt wisselt. Maar goed, uiteindelijk breekt dan de winter aan en is zo’n achtertuin toch best wel koud. Gelukkig konden wij bij de tante van Lucas opnemen, dat scheelde toch weer wat blauwe tenen. De seizoensafsluiter van een jaar terug mochten we overigens opnemen bij de Proeverij. Prachtige locatie, waar ook prachtige foto’s zijn gemaakt. Daar kwam overigens naar buiten dat Hybrid Hidde, net als dit jaar, de Fantasy League won. Wil hij alleen nog wel even zijn blikjes Rich Energy komen ophalen? Anders bel ik Gene Haas om te kijken of die nog interesse heeft.

Dan door naar dit seizoen. Vanwege persoonlijke redenen besloot ik om tot juni niet aan te schuiven bij de podcast. Ik zou wel aanwezig zijn bij het geplande live-evenement voor de Dutch GP. We zouden daar geld ophalen voor het goede doel, maar helaas heeft corona ook dat feestje verpest. Het F1 seizoen begon uiteindelijk eind juni/begin juli. Dat jaar zijn we professioneler gaan werken, met een standaard draaiboek en vaste rubrieken. Eigenlijk is dat ook wel hoe dit seizoen is verlopen, volgens een vast programma. De vakantieperiode was zelfs goed gepland dit jaar, zodat we eigenlijk bijna niet online op hoefde te nemen. Ik zeg ook bijna niet, want dankzij corona moest ik zelf een weekend thuis zitten. Verder is er dit jaar weinig gebeurd.

Dat was hem dan, mijn kijk op 2 jaar DTNL. Volgend jaar gaan de mannen met zijn tweeën door en dat gaat vast goedkomen. Ze hoeven in ieder geval niet meer te luisteren naar mijn eeuwige papgrappen over Bottas. Volgend jaar zal ik wel weer meedoen aan de Fantasy League en hopelijk heb ik dan een beter resultaat. Voor nu was dit het dan wel en bedank ik iedereen die 2 jaar lang naar mij heeft willen luisteren. Ik wens iedereen het beste voor 2021 en met een welgemeend adieu gaan we door naar Niels, want Niels weet waar wij zijn te vinden.

De vaste luisteraar moet nu denken, dit is toch echt niet Lucas en dat klopt. Ik, Jelle doe voor één keer de column. Buiten het feit dat het raar is voor onze luisteraars, kan ik nu ook de spanning van de gezichten van Lucas en Niels aflezen. Zij weten namelijk nog niet wat ik jullie allemaal ga vertellen en hebben deze column nog niet kunnen lezen. Deze column heeft als titel ‘Het begin van het eind’ en wellicht begint bij mijn co-presentatoren het kwartje al te vallen. Het huidige seizoen is op zijn einde aan het raken en met nog 3 races te gaan, is het zeker het begin van het eind.

Toch is het niet alleen voor het Formule 1 seizoen van 2020 bijna einde oefening. Ik heb namelijk besloten om met ingang van volgend seizoen mijn microfoon aan de spreekwoordelijke wilgen te hangen. Ik stop dus met DTNL. Waarom ik stop, daar kom ik zo op terug. Maar laat ik het nu eerst even hebben over de kalender van volgend seizoen, want ook die heeft aan mijn beslissing bijgedragen.

Want beste luisteraars, wat een kalender. Maar liefst 23 races telt de nieuwe kalender van 2021 en daar staan gelukkig een paar oude bekende op. Want Lucas had het 2 afleveringen terug namelijk over Interlagos. Dat circuit was nog op geen enkele uitgelekte-concept-vroegtijdige-klad-hoe je het ook wil noemen-kalender te vinden. Hij had het toen al over de rete rijke historie van de races op dat circuit en gelukkig staat hij op de kalender van volgend seizoen. Verder hebben we ook nog een nieuweling op de kalender, namelijk die van Saoedi-Arabië. Een tweede volledige nachtrace op de kalender. Tevens weer een in een allerjezus rijke oliestaat met een merkwaardige mensenrechten reputatie. Daarmee heb ik denk ik wel genoeg gezegd. Op die kalender vallen mij overigens nog 2 dingen op, want Vietnam is er af en dat gat is nog niet opgevuld. Ik ben benieuwd wat er op die plaats komt en het lijkt mij dat de FOM nog genoeg circuits kan kiezen vanuit dit seizoen. Dat laatste wat opviel is dat onze eigen thuis-GP is verplaatst naar september en dus niet meer plaatsvindt in mei. Nu is het Nederlandse weer verraderlijk, maar gemiddeld valt er, zeker in het begin van September, veel regen. Dat lijkt mij wel wat, een kletsnatte regenrace waar de auto’s en coureurs nog net niet gezandstraald worden. Ik hoor Lewis nu al klagen over de zandstorm die zijn banden aantast.

Maar dan terug naar mijn einde binnen de Formule 1, want net als Grosjean en Magnussen keer ik volgend jaar niet terug. Kort samengevat is die beslissing een samenkomst van tijd en plezier. Laat ik eens met tijd beginnen, want daar zit die bomvolle kalender ook bij. Het zijn maar liefst 23 races in een jaar van 52 weken. Dat wil dus zeggen dat je bijna de helft van het jaar op zondag zoet bent met kijken, opnemen, knippen en uploaden. We willen het goed doen en dus kost dat tijd en dat snap ik van harten. Want beste luisteraar, ik neem jullie graag mee in een gemiddelde racedag. Laten we de GP van de Eifel als voorbeeld pakken. De race begint om 14:10 en duurt gemiddeld zo’n 2 uur, dus eer dat we aan het opbouwen en opnemen toekomen is het 4 uur geweest. Het opnemen duurt ongeveer een 1 a 1,5 uur en dus is het 6 uur als we klaar zijn. Dan snel naar huis, even eten en aan het knippen en de website beginnen. Vaak is het dan tegen 8 uur dat ik klaar ben met alles. Kortom, het kost je een hele dag. Daarom kijk ik ook naar volgend seizoen en mijn eigen agenda. Komend jaar ga ik afstuderen en begin ik aan een studie op de universiteit en doordeweeks ga ik dus weinig tijd overhouden. Op zaterdag moet er ook gewerkt worden, want anders vind mijn portemonnee het aan het eind van de maand wat minder. Reken daar de podcast-zondag bij op en daar ging mijn week. Erg veel tijd voor vrienden en familie heb ik dan niet meer. Daar komt ook nog bij dat ik van de 23 races al bij 10 een vraagteken kan zetten, door uitgestelde feestjes en evenementen dankzij corona.

Dan dat plezier, want om het lullig te zeggen. De lol is er voor mij wel een beetje vanaf beste luisteraar en daar heeft dit gekke seizoen wel aan bijgedragen. Ik had nog goede moed, want nieuwe circuits en de eerste race waar Mercedes niet zo lekker liep. Toch merk ik nu dat we al een aantal afleveringen hetzelfde vertellen. Hamilton gewonnen, Mercedes ging goed, Albon juist weer niet en Gasly doet het toch wel aardig. Ik merk dat ik in herhaling val en dat zelfs met een seizoen van maar 17 races. Dat worden er volgend seizoen dus 23 en gezien er weinig zal veranderen aan de auto’s, zakt de moed mij in de schoenen. De spanning is er voor mij wel af en zelfs het kijken gaat soms met enige moeite. Als laatste komen jullie daar ook voorbij beste luisteraars, want jullie zijn met ongeveer 150. Ik vind dat net als in het begin nog steeds heel wat. Dat meer dan 100 man naar jouw geneuzel willen luisteren. Maar dat getal stagneert nu al een aantal afleveringen en dus krijg ik ook niet meer het lekkere gevoel van een stijgende lijn in luisteraarscijfers. Mijn plezier en mijn drive om meer te investeren in DTNL zijn weg en dus stop ik.

Het einde komt dus in zicht, maar we zijn er nog niet. Ik ga nog 3 races de andere twee in toom proberen te houden en wellicht komt er nog wel een afsluitende episode. Ik zou dan graag nog eens een column schrijven over mijn 2 jaar DTNL. Voor nu een welgemeend adieu en door naar Niels, want die weet zoals altijd waar wij te vinden zijn.